آشنایی با فلزات پیوندی

آشنایی با فلزات پیوندی

فلزات پیوندی نوعی فلز است که با استفاده از پیوند فلزی برای پیوند دو فلز به یکدیگر ایجاد می شود. آشنایی با فلزات پیوندی از این روش می توان برای اتصال فلزات غیر مشابه استفاده کرد ، اما می توان از آن برای اتصال پودرهای فلزات و سرامیک ها نیز استفاده کرد.

 

در فلزات پیوندی پیوند معمولاً از خود مواد میزبان سخت تر است ، زیرا شکست محدود در ضعیف تر دو فلز اتفاق می افتد و نه در رابط پیوند. علاوه بر این ، پیوند در سطح کامل تماس و نه فقط در لبه ها تشکیل می شود. آشنایی با فلزات پیوندی برخی از تکنیک های اتصال فلزات همچنین اتصال فلزات را با دمای ذوب بسیار متفاوت ، مانند آلومینیوم و فولاد ، تسهیل می کنند.

 

اتصال فلزی

اتصال فلزی تکنیکی است که در آن از چسبهای ساختاری عمدتا برای اتصال اتصالات دامان مواد نازک ، جایگزینی پرچها یا جوشهای نقطه ای که معمولاً در این کاربردها استفاده می شود ، استفاده می شود. اتصال فلزی را می توان با اتصال بمبی یا از طریق استفاده از چسب هایی که نیاز به سوراخ کاری را برطرف می کنند ، انجام داد.

 

اتصال فلزی از طریق چسب ها

استفاده از چسب برای اتصال فلزات برای اتصال ورقهای نازک فلز به مواد هسته لانه زنبوری مناسب است. چسب های اتصال فلزی منجر به درزهایی با مقاومت و استحکام بالا می شوند و استفاده از مواد گاز نازک تری را ایجاد می کنند. آشنایی با فلزات پیوندی چسب های اتصال فلزی همچنین برآمدگی ها ، شکاف ها و اتصال دهنده های بیرون زده سطح خارجی هواپیما را از بین می برند ، که به کاهش نیروهای کشش هواپیما کمک می کند. به عنوان یک طراحی هواپیما ، اتصال فلزی از طریق چسب ها یک عامل مهم در تسهیل کاهش صدا و افزایش عمر خستگی اجزای هواپیما است.

 

اتصال به انفجار

فناوری پیوند انفجاری انرژی موجود در مواد منفجره را برای اتصال دائمی فلزات مهار می کند. در این فرآیند ، برخوردی با فشار زیاد (بین شرایط بسیار دقیق کنترل شده) ، بین سطوح دو فلز که باید پیوند بخورند ، ایجاد می شود. آشنایی با فلزات پیوندی  اتم های دو فلز مجاور با هم چنین نیرویی رانده می شوند ، که آنها واقعاً با نیروهای دافعه طبیعی خود بر آنها غلبه می کنند ، و در نتیجه تقسیم الکترون ها یک تعادل پایدار ایجاد می شود. این روش از فشار استفاده می کند ، نه از گرما ، و در نتیجه از تمام مشکلات معمولی ناشی از گرما که در جوشکاری وجود دارد ، مانند دانه های تبلور مجدد ، تغییرات فاز ، تشکیل بین فلزات و غیره جلوگیری می کند.

 

مزایای این فناوری در توانایی آن در اتصال فلزات غیر مشابه مشهود است ، اما می توان آن را به پودرهای سرامیک و فلز پیوند داد. پیوند معمولاً از خود مواد میزبان سفت تر است ، زیرا شکست محدود در ضعیف تر دو فلز اتفاق می افتد و نه در رابط پیوند. عدم وجود گرما در این روش پیوند فلزات با دمای ذوب بسیار متنوع مانند فولاد و آلومینیوم را ممکن می سازد. پیوند می تواند در بیشتر مورفولوژی های استوانه ای یا مسطح اعمال شود ، با این حال ، هندسه های پیچیده مشکلاتی را ایجاد می کنند.

 

باند در مقابل جوش

در زمینه پیوند فلزی ، اصطلاح پیوند به یک پیوند اتمی واقعی اشاره دارد و نه به کاربرد معمول دیگری از این اصطلاح که ممکن است حاکی از وجود چسب یا ماده ای در ارتقا the پیوند باشد. آشنایی با فلزات پیوندی  بنابراین اصطلاح پیوند در زمینه پیوند فلزی به معنای استفاده از هیچ عامل پیوندی نیست. گاهی اوقات به طور گسترده ای از فلزات به عنوان جوشکاری یاد می شود ، در حالی که اصطلاح جوشکاری به این معنی است که برای اتصال فلزات از گرما استفاده می شود.

 

مزایای

بسیاری از اوقات مهندسان و تکنسین ها با معضل انتخاب مواد روبرو می شوند. معمول است که دریابیم فلزی که برای یک عنصر خاص از طرح بهتر کار کند از نظر خصوصیات مورد نیاز سایر عناصر طراحی دارای کمبود است.  آشنایی با فلزات پیوندی همچنین ممکن است برای یک ماده مقاومت در برابر خوردگی ، رسانایی الکتریکی یا حرارتی برتر نشان داده شود ، اما از نظر سختی ، مقاومت ، قابلیت جوش پذیری یا سایش که در طراحی نهایی ضروری است ، فاقد است.

 

فلزات باند شده مهندسان طراح را قادر می سازند تا مواد خاصی را دقیقاً در مکان مورد نیاز خود قرار دهند ، بدون این که سایر عناصر مهم طراحی را به خطر بیندازند. مهندسین طراح که اصول کاربردهای پیوند فلزی را پیاده سازی می کنند نسبت به رقبای خود برتری مجزا دارند.